Mijn naam is Dimitri en in september 2009 ben ik geconfronteerd met het feit dat een goede gezondheid geen vanzelfsprekendheid is.
“Ik had een cyste in mijn lies die ik poliklinisch zou laten verwijderen. Voorafgaand aan de ingreep, wordt standaard een echo gemaakt. Toen de echoscopist geschrokken ‘oe’ riep, begrepen mijn vriendin Inge en ik meteen dat het goed mis was. Hoewel we de officiële uitslag van de oncoloog pas na het weekend hoorden. Hij vroeg me of ik binnen een uur in het ziekenhuis kon zijn. Ik zei dat ik pas over een week tijd had, omdat ik tot over mijn oren in het werk zat. De oncoloog drong aan en binnen een uur zaten mijn vriendin en ik in zijn spreekkamer in het MST.
Als dan het woord kanker valt, staat de tijd wel even stil.” Dat gevoel is moeilijk te omschrijven als je er daar zelf misschien niet direct mee bent geconfronteerd.. Maar mogelijk herken je daarvan iets bij belangrijke levensgebeurtenissen als het overlijden van een dierbare of de ontdekking van een ernstige ziekte bij jou of iemand die dichtbij je staat.
Dat zijn de momenten dat je gaat nadenken over wat je (nog) wilt bereiken in het leven en of je met de juiste dingen bezig bent, echt plezier haalt uit je leven, je werk, je relatie, je vrienden, je reizen, je gewoontes. Op dat moment ben ik mede door de film “The Bucketlist” geïnspireerd geraakt en mijn eigen Bucketlist in elkaar gaan zetten!
Strenge controles zorgen ervoor dat ik ieder half jaar weer te horen krijg of ik “schoon” ben. Tot nu toe kan ik zeggen dat ik nog steeds: Happy Healing ben!
En denk eraan er komt een dag dat je leven voor je ogen voorbij zal flitsen… Laat het dan wel de moeite waard zijn!