Bungeejumpen stond letterlijk en figuurlijk altijd hoog op mijn bucketlist. Ondanks dat ik hoogtevrees heb en het al eng vind om op de aanbouw van ons huis te staan (2,5 meter) moet ik mij er toch een keer overheen zetten.
Maar wat is dan het plan?… Op internet heb ik gezocht op bungeejumpen in Nederland en wel het kan… op een unieke locatie van de Pier in Scheveningen… maarja 60 meter… (is wel hoog hoor!! begrijp mij niet verkeerd). Maar of het nu 60 meter is of meer ik doe het uberhaupt toch maar 1 keer en daarna waarschijnlijk nooit meer. Dus even verder zoeken en wel ja! De hoogte sprong van Europa is in Zwitserland. Het is de 007 goldeneye sprong. Kijk de film James Bond – Golden Eye en je ziet dat in de openingsscene James (ja ik mag james zeggen ja) van een Dam afspringt en 220 meter naar beneden valt. Conclusie: Dimitri gaat dat doen. Als eerste zou ik het in de zomervakantie doen maar helaas te ver omrijden zorgt ervoor dat ik dit niet ga doen… Dus mooie roadtrip AKA Fridimi weekend naar Italie en Zwitserland.
Op 22 oktober is het zover en Friso en ik rijden naar Italie toe om daar de eerste nacht te zijn. Italie ligt namelijk 8 KM van de plaats waar ik vanaf zal springen (Verzasca). Dus in het mooie maar uitgestorven Cannobio in Italie laden wij ons vol met de meest goedkope hoofdpijn wijn die we konden vinden en worst. Potjes schaak en rond dwalen door Cannobio halen ons door de avond heen. De volgende ochtend word ik al een beetje wakker met klamme handjes want vandaag zou het gaan gebeuren. Eenmaal daar aangekomen rond een uur of 12 zijn ze nog dicht en beginnen ze met opbouwen. Zonder ook maar het touw te testen komt de vraag: NOU wie wil? Ik denk verdomme het is een uur te vroeg en ik weiger dan ook vriendelijk. Ik ga dat touw niet testen voor die mensen. Gelukkig zijn er van die nog niet verstandige types (ahum kuch) die het touw wel willen testen en zo gingen er 2 deelnemers voor mij. Ze halen het en ze komen veilig weer boven. Ah dan kan ik ook wel “ff” springen.
Op het moment dat het tuigje aangaat en je naar de rand loopt wordt alles een beetje wazig en weet je eigenlijk niet meer zo goed wat je moet doen. Dus ik probeer mij nog een beetje vast te houden aan de railing maar dat was niet de bedoeling zei de instructeur. Ik sta te beven als een malle maar denk dan tjah: Dood ga je toch! Dus ze beginnen te tellen 3,2,1 en ik spring en ik val en ik val
En ik denk ik val wel heel erg ver en de adrenaline is niet te beschrijven. Wat een kick NOOIT MEER. Als je het gevoel kent dat wanneer je slaapt je in 1 keer wakker schrikt omdat je het gevoel hebt dat je valt en dat de hele tijd door. Geweldig ondertussen beangstigend. Ik kom boven en het enige wat ik nog kan doen is met Friso naar Straatsburg rijden om daar alle zenuwen en adrenaline weg te spoelen met een speciaal biertje. En zo eindige de avond: zonder zenuwen met speciaal bier.
